Opracowanie ekofizjograficzne (opracowanie środowiskowe) jest dokumentem, którego konieczność sporządzenia wynika z art. 72 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska.
Zgodnie z definicją wskazaną w art. 72 ust. 5 ustawy Prawo ochrony środowiska, przez opracowanie ekofizjograficzne rozumie się dokumentację sporządzaną na potrzeby studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz planu zagospodarowania przestrzennego województwa, charakteryzującą poszczególne elementy przyrodnicze na obszarze objętym studium lub planem i ich wzajemne powiązania.
Opracowanie ekofizjograficzne jest dokumentem, którego celem jest ocena elementów środowiska na potrzeby planowania przestrzennego. Zgodnie z § 1 Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 września 2002 r. w sprawie opracowań ekofizjograficznych (Dz.U. Nr 155, poz. 1298), opracowania takie sporządza się biorąc pod uwagę:
-
dostosowanie funkcji, struktury i intensywności zagospodarowania przestrzennego do uwarunkowań przyrodniczych;
-
zapewnienie trwałości podstawowych procesów przyrodniczych na obszarze objętym planem zagospodarowania przestrzennego;
-
zapewnienie warunków odnawialności zasobów środowiska;
-
eliminowanie lub ograniczanie zagrożeń i negatywnego oddziaływania na środowisko;
-
ustalenie kierunków rekultywacji obszarów zdegradowanych, w przypadku ich istnienia w obszarze opracowania.